Het Surinaamse lied ‘Faja Siton’. Een op het eerste gezicht onschuldig kinderlied met een bijbehorend ‘kinderspelletje’ waarbij iedereen in een kring zit en al zingende een steen doorgeeft. Degene bij wie de steen aan het eind van het liedje terechtkomt is ‘af’ en mag niet meer meedoen.
Echter, de tekst van het liedje verteld een geheel ander verhaal dan iets ‘liefs en leuks’ voor de kinderen. De tekst van het liedje ‘Faja Sitong no bron mi so, no bron me so, Adyen masra Jantje kiri sima pikin’, ontstaan tijdens de Nederlandse slavernijperiode, betekent letterlijk vertaald: ‘Vuursteen brand mij niet zo, brand mij niet zo, alweer heeft meester Jantje een kind vermoord’.
Dit lied werd vroeger onder andere gezongen door tot slaafgemaakte mensen die dagenlang moesten roeren in een grote bak waar suikerriet gekookt werd. Al roerend brandden ze zich tijdens de werkzaamheden aan de hete omgeving of aan het hete suikerriet. Als de slaafgemaakten vanwege de pijn al was het maar een stopten met werken of niet gehoorzaamden, werden ze in de bak met kokend hete suikerriet gegooid.
